Bewustzijnsverruiming

Ik heb het vaak over bewustzijnsverruiming, maar waarom is het eigenlijk zo belangrijk in mijn ogen? “Een spiritueel luxe-dingetje voor mensen die het goed hebben “ , zo zou je er vanuit een materialistisch wereldbeeld naar kunnen kijken. Of “een spirituele by-pass” om “de realiteit” niet onder ogen te hoeven zien.

Ik wil proberen er iets over te delen vanuit mijn perspectief.

En zelfs vanuit mijn eigen ervaring wat betreft die verruiming.

Ik zal de wereldgebeurtenissen van de afgelopen paar jaar als voorbeeld nemen, maar in werkelijkheid kun je alles wat je in de wereld ziet en je eigen beleving ervan gebruiken als uitgangspunt.

Ik was al jaren bezig met de vraag wat is bewustzijn en hoe hangt dit samen met de materiële werkelijkheid zoals ik die zie. Ik schreef daar enige tijd geleden wat over op mijn tijdlijn. Ik wist uit eigen ervaring dat onbewuste overtuigingen invloed hebben op en uitwerken in je leven. Ik begreep dat het zin heeft om zicht te krijgen op de onbewuste overtuigingen die pijn en zwaarte teweegbrengen. Om jezelf te ontwapenen , overlevingsstrategieën los te laten.

Ik zag dat ik slachtoffer was van bepaalde omstandigheden in mijn jeugd , en hoe belangrijk het was om achter mezelf te gaan staan , onvoorwaardelijk. Dat was een belangrijke fase , erkennen dat ik machteloos was in mijn jeugd . Die positie helemaal voelen en onder ogen zien. Erkennen dat er machtsmisbruik had plaatsgevonden , of dat nou bewust of onbewust was gebeurd.

Toen de covid-crisis over ons werd afgeroepen zag ik onmiddellijk dat er iets over de wereld werd uitgerold , een strak gedirigeerd plan waarin onder het mom van onze veiligheid steeds meer macht kwam te liggen in overheidshanden. Met geraffineerde strategieën om andersdenkenden te vernederen , monddood te maken en als gevaar voor de samenleving te bestempelen. Ik zag hoe selectief wetenschap werd gebruikt om ons te overtuigen van het belang van vaccins , ik zag hoe alternatieven werden verboden zonder werkelijke interesse naar de mogelijke oplossingen die ze konden bieden. Ik zag pure marketing in actie binnen de politiek en kwam erachter dat de mainstream media in handen zijn van slechts enkele eigenaren met veel invloed en dat er geen sprake is van vrije onderzoeks-journalistiek.

Ik zag vrij plotseling de werking van macht en manipulatie. Ik schrok me bijna dood.

Ik zag de mechanismen die in mijn jeugd in het gezin hadden gespeeld nu ook in het wereldtoneel.

Eenmaal wakker geschrokken kon ik niet meer terug : ik zag wat ik zag , ook al beweerden vrienden dat ik het niet goed zag , dat Rutte en de Jonge hun best deden , dat alle controle uitbreidende maatregelen begrijpelijk waren. Ik vond van niet . Ik twijfelde heel veel aan mijzelf en aan mijn waarneming en verbaasde me over de verschillende groepen die ontstonden in de samenleving: wat was waar? Mensen vertelden mij dat ik uit mijn bubbel moest komen van verkeerde berichtgeving . “Fake news”bleek zowat alles te zijn wat niet in de kranten en in het journaal werd vermeld. Ik vroeg me af hoe dat nou zit met bubbels : wie zit er eigenlijk niet in een bubbel met zelfgekozen informatiebronnen?

Toen ik dat laatste begon in te zien kon ik het loslaten om “de waarheid” ergens in die eindeloze stroom informatie buiten mij te zoeken . Ik keerde me naar binnen vanuit de eerdere ervaring dat daar de dingen zich ophelderen, en nergens anders.

Wat kwam ik tegen in de wereld binnenin mij ? Veel onmacht , pijn, rouw om verloren houvast, eenzaamheid , angst om mijn vrijheid , angst voor afwijzing en verlating.

Maar tegelijkertijd en dwars door de zwaarte heen was er een ontwikkeling gaande. Mijn ogen sluitend en mijn aandacht richtend op mijn lichaam en geest , werd ik me bewust van een altijd aanwezig licht , een diep betrokken aanwezigheid die alle aspecten van mijn menselijk bestaan omarmt en liefheeft. Er volstrekt mee samenvalt maar tegelijkertijd onmetelijk veel ruimer is dan dat.

Dat is hoe bewustzijnsverruiming plaatsvindt. De waarneming verruimt zich , er is een steeds groter veld dat erbinnen valt , wat ik “ik” noem.

Deze ontwikkeling heeft grote gevolgen voor mijn kijk op de wereld. Allereerst geeft de verruiming mij een andere kijk op mijn leven , op mijn jeugd . Doordat ik onvoorwaardelijk achter mezelf sta in het licht van liefdevol bewustzijn , zie ik ook de weg die ik kon afleggen ten gevolge van de gebeurtenissen in mijn jeugd . Ik zie de trauma’s van mijn voorouders en hun onvermogen ze te boven te komen met compassie . Ik voel dankbaarheid over de kans die ik kreeg op mijn pad bepaalde ervaringen op te doen. De ervaring met slachtofferschap te doorleven en loslaten is een diepgaand en waardevol proces en de groeiende zelfliefde opent de ruimte om ook daderstukken te zien in mijzelf en los te laten. Er is diepgaand inzicht ontstaan in de samenhang tussen dader- en slachtofferschap , een eeuwig doorgegeven mechanisme gevoed door pijn en onbewuste overlevingsstrategieën.

Het licht van dit inzicht schijnt ook op de wereld : Ik zie daar hetzelfde mechanisme werkzaam als het resultaat van een collectief onbewust uitleven/projecteren van pijn.

Het vergaren van macht en geld ter compensatie van diep weggedrukt innerlijk tekort.

Ik weet dat er veel mensen zijn die dit niet zien : die ook niet de snel uitbreidende macht van een kleine groep zien. En de steeds verdere inperking van de vrijheid van de massa. Ze laten zich leiden door de berichtgeving die iedere stap daarin verklaart vanuit veiligheidsoverwegingen, dreigende klimaatrampen , dreigende tekorten.

Vanuit het verruimde bewustzijn is dat liefde die een andere bril opheeft , eenheid drukt zich uit vanuit een ander perspectief. Het maakt voor mij duidelijk dat er in de duale wereld niet zoiets als een objectieve waarheid bestaat. Individueel lopen we ons pad , vinden we een eigen perspectief en de confrontaties die we daardoor hebben geven ons de kans ons eigen perspectief te verruimen .

De ander zien wil niet zeggen dat we zijn waarheid overnemen , we zien de ander voor wat hij/zij is en we zien zelfs wat hij/zij ziet , maar we kunnen niet anders dan ons eigen standpunt innemen. Beide standpunten zijn zichtbaar . In de verruiming van bewustzijn verdwijnt de motivatie van angst . Polarisatie is juist het gevolg van angst. De angst wordt op de ander geprojecteerd. Er moet zich iets oplossen buiten ons. We moeten anderen overtuigen.

De liefde die groeit in bewustzijnsverruiming ziet die angst , neemt haar bij de hand als een volwassene een kind.

Deze ontwikkeling heeft, wanneer ze collectief gedragen wordt , grote gevolgen voor de samenleving als geheel . Ik zie dat ze gaande is. Misschien nog niet in de hoogste regionen van de macht , maar , als een gestaag groeiende zee opkomend uit de massa.

p.s. ter bemoediging een droom over deze collectieve bewustzijnsverruiming:

Ik droomde dat ik uit de zee aanspoelde op een eiland , samen met 3 anderen. Ik raapte dingen op van de grond die veranderden in goud. Ik maakte sieraden en bekleedde mijzelf en anderen met het goud van onze pure intenties. Toen dat klaar was konden we opstijgen boven het eiland en heel ver kijken over de oceaan. Toen zagen we hoe er overal in de oceaan eilandjes waren waar hetzelfde gebeurde.